Het begin Rust. Tegenwoordig iets wat moeilijk te vinden is. En eens het bij wonderbaarlijke gevonden is, is het zo gemakkelijk verloren. Verloren in alle drukte waarmee we overweldigd worden. Het werk, school, het verkeer. In de dagelijkse sleur, die zo onvoorkomelijk lijkt. Je lijkt de hoop te verliezen wanneer de emmer dreigt over te lopen, maar dan. Op exact het juiste moment, besef je het. Waarom? Waarom laat ik mezelf zo meesleuren in die sleur?